Lees het eerste beeldverhaal over leven in de Rivierzone

Samen met ontwikkelaars en initiatiefnemers werkt de gemeente Vlaardingen aan de ontwikkeling van de Rivierzone. Een gebied dat een rijke historie kent. Verschillende Vlaardingers vertellen in deze serie beeldverhalen over het wonen in de Rivierzone, de historie ervan en hoe zij kijken naar de toekomst van het gebied. Tineke Spoor (68) trapt de serie af. Al 32 jaar woont zij samen met haar man in de Prins Hendrikstraat, naast het Museumkwartier.

Wonen naast het Museumkwartier: ‘Iedere dag rook je de geur van gerookte paling’

 

‘Door de jaren heen is de wijk wel wat verouderd’, vertelt Tineke op een broeierige zomerochtend aan haar keukentafel. Achter haar kijken de ramen in de keuken uit op de achtertuin, waar boven de schutting het topje zichtbaar is van de panden aan de Westhavenkade. 

Levendige boel

‘Toen wij hier kwamen wonen, was het daar een levendige boel. Zo zaten er een kroeg, visverwerkingsbedrijven zoals Warmelo en van der Drift en er was een meubelfabriek genaamd Sprij. Veel reuring, er gebeurde altijd wel wat. Bij de meubelfabriek heb ik toentertijd een eettafel gekocht. Leuke dingen hadden ze daar.’  

De achtertuin van Tineke en haar man grensde aan de terreinen van Kwakkelstein en van Warmelo en van der Drift, beide visverwerkingsbedrijven. Hun rookovens stonden tegen de achtertuinen van Tineke en haar buren aan. ‘Iedere dag rook je de geur van gerookte paling en haring, heerlijk.’ Minder lekker was de geur van het naastgelegen bedrijf dat margarine verwerkte. ‘Op de dagen dat het naar margarine rook, kon je de was niet buiten hangen’, lacht ze.

Gevangenisterrein

Het vormt een scherp contrast met de huidige stand van zaken. Zo staan de panden aan de Westhavenkade al jaren leeg. Erg jammer, vindt Tineke. Het Museumkwartier zoals hij nu is, doet haar vooral denken aan een gevangenisterrein. ‘De rookovens zijn gesloopt en daar is een hek met prikkeldraad voor in de plaats gekomen. Net een gevangenisterrein als je vanaf ons huis kijkt. Fijn dat daar nu verandering in gaat komen.’ 

Sociale buurt

Ondanks de huidige staat van de wijk woont Tineke nog altijd graag bij het Museumkwartier. Het leukste aan hier wonen? ‘Het is een sociale buurt. Iedereen kent elkaar, dat is heel gezellig. Natuurlijk is er ook wel eens wat, maar dat heb je overal.’ Zo vertelt ze dat bezoekers van een coffeeshop om de hoek nog weleens overlast veroorzaakten. ‘Maar de straat is enorm opgeknapt sinds die gesloten is.’

De meeste van haar directe buren kent Tineke al sinds ze er kwam wonen. ‘In deze straat begonnen we met tien gezinnen. Daarvan wonen er nu nog zeven in deze rij. We hebben allemaal ongeveer dezelfde leeftijd, en er is één gezin dat kleine kinderen heeft.’ 

Tineke leerde de rest van de wijk kennen op een buurtfeest, enkele jaren terug. ‘Toen bestond deze straat 100 jaar. Daarvoor werd een groot feest georganiseerd op het schoolplein tegenover ons huis. Ik heb mijzelf aan iedereen voorgesteld. Sinds het buurtfeest zijn er regelmatig mensen in de wijk die een buurtbarbecue organiseren. Dat is gewoon leuk. We hebben elkaar leren kennen, niet alleen onze eigen straat maar ook de straten eromheen. Daardoor ken ik nu een heleboel mensen in de wijk. Dat is fijn wonen.’ 

Geworteld

Tineke en haar man zijn sterk verbonden met de wijk. Zelfs al voordat ze er kwamen wonen. Zo hebben zij hun trouwfoto’s 45 jaar geleden laten maken in het oude Visserijmuseum. ‘We woonden in Vlaardingen, dus dat hoorde er gewoon bij.’ 

Ruimte

Toch was de keuze om hier te gaan wonen 33 jaar geleden voor Tineke nog niet zo makkelijk gemaakt. ‘Toen stond de buurt niet goed bekend. De bouw rondom de straat was toen al jaren verouderd, wat de wijk er niet fijner op maakte.’ 

De tuin gaf de doorslag om toch op de Prins Hendrikstraat te gaan wonen. ‘Met twee kinderen werd onze flat in de Westwijk, waar we toen nog woonden, te krap. Daarbij kwam dat ik ruimte om mij heen moet hebben. Een tuin, grond onder je voeten. Ik moet naar buiten kunnen, anders word ik gek.’ 

Geen moment heeft Tineke er spijt van gehad. ‘We zitten hier goed, met een heerlijke tuin in een rustige straat terwijl je overal dichtbij zit. Het centrum aan het ene uiteinde van de straat en het metrostation aan het andere uiteinde. Waarbij de haven ook nog eens op loopafstand ligt.’ 

Bekijk in de onderstaande video hoe Tineke het vroeger vond om naast het Museumkwartier te wonen